Şarkı Sözünü Düzelt

Şarkı

Fahişelik mesleğiydi Ama oda bir can taşıyordu Sermayesi vücudu Dünyada en son umudu Fahişe dediler köşeye ittiler Doğmadan öldüler her zaman Düşer bir damla yaş gözlerinden her an Karanlık kuytularda fahişe Akıp giden zamanın Savurduğu insanlar gibi Bunalımlı yaşamın Parçası oldu fahişe Fahişe Boy bir yetmiş Yaş yirmi beş Doksan atmış doksan beş Çaresiz ve umutsuz Fahişe çok, çok mutsuz Zorla girilen bu yolda Çıkmakta çok zor kuşkusuz