Dev çiçek Sonsuz bir yokluk Kıpırtısız,sessiz,alabildiğine karanlık Susuz,havasız hiçbir şeysiz Yokluk işte!! Olmayan zamanların olmayan bir yerinde ilk kez kıpırdadı Bir çift dudak, bir çift göz ve bir çift el Ve ilk varlığın tohumları atıldı yokluğun ortasına Ve bir çiçek büyüdü; Renksiz,kokusuz,dikensiz,yapraksız Yalnızca bir çiçek ve büyüdü Hiçbir şey istemeyerek Susuz,havasız,ışıksız,topraksız Büyüdü,büyüdü,büyüdü Düşüncelere sığabilen bütün büyüklükleri aştı Ve bütün güzelliklerin göklerine ulaştı Su istedi,toprak istedi,hava istedi,ışık istedi Böcekler,başka çiçekler,güzellikler Ve en çok onu koklayacak bir insan, Bir can istedi Sevgisini,güzelliğini görecek bir can Yalnızca bir can ve bu arzuyla yanıp tutuştu durmadan Isındı,ısındı tutuştu kızarmış dev yapraklar, Sıcacık bir doğumun mutluluğuyla kıvrıldı Ve milyonlarca yanardağ gibi patladı, Dağıldı paramparça yokluğun ortasına Ve şimdi görünce yalnızca sevgiden oluşan Kendi parçacıklarının sevgisizlikten kuruduklarını, Birbirlerine düşman olduklarını O dev çiçek ağlıyor,ağlıyor Güleceği günü bekliyor, Bekliyor....
HATA BİLDİR
|
Yorum Yapın